14 Eylül 2014 Pazar

Bu Kis Soguk Olacak


Bugun ilk kez ruzgar usutuyor beni. Sonbaharin habercisi olsa gerek. Aksam vakti gokyuzu cok bulutlu. Kis geliyor.
Ben kisi severim aslinda, yagmuru, kari, sogugu. Soguk yasadigini hissettiriyor insana, yasadigina sukrettiriyor. 
Bulutlarin hareketini izliyordum, zaman akarken benim civi gibi cakili oldugum hissine kapildim. Zaman akip gitti ben durdum. Saat 12'yi gosterdi ben taa 1'de kalmistim. Ben uyurken bulutlar gecti etrafimdan, ay gecti, mevsimler gecti, yagmur, ruzgar, kar, gunes gecti. Ben durdum.
Simdi kis geliyor. Ben kisi severim. 
Ama bu kis soguk olacak.

7 Eylül 2014 Pazar

Yenildim.

Bugun yenilgimi kabullenmeye baslamamin ilk gunu. 
Komikli, gulmeceli reklamlara bile gozlerim doluyor.
Dolup dolup icime kaciyor gozyaslarim. Akmiyor artik, en fazla nefesimi kesiyor arada.
Yenildim. Yanildim. 
Dondum dolastim, kostum yoruldum, durdum dusundum. Sifir noktasina geri dondum.
Ergen melankolisi olsaydi keske yazdiklarim. 
Keske.

6 Eylül 2014 Cumartesi

Herkesin, gidebilecegi bir yer olmali.

"Herkesin, gidebilecegi bir yer olmali. 
Çünkü öyle bir an olur ki, 
insanın mutlaka bir yere gitmesi gerekir."

Gidebileceğim tek yer burasıydı. Daha uzağa gitmek isterdim. Giderken içimdekileri de yolda saçıp savurayım. Bir bir atayım yükümü.
Ama olmadı. Her seferinde bir engel vardı. Belki de tek engel bendim.
İnsan bir şey isteyince kendisinden başka ne engel olabilir ki değil mi ama?

Bir de derler ki; "Gittiğin yere kafandakileri de götürüyorsun, kendini de götürüyorsun. Gitmek hiçbir şeye çare olmaz."
Hayır benimkilere çare olacaktı.

Bu bahar için umut kalmadı. Ama kim bilir, belki bir umut zerresi vardır da bir başka baharda çıkarım yola. 
Geç kalmadan kendime, hayata..
Aslında çok rekliyimdir ben. Merhaba!